‘Er hangt nog altijd die vertrouwde sfeer’

NSG Groenewoud bestaat 70 jaar. Daar werd begin dit jaar door leerlingen en medewerkers al bij stilgestaan. Een mooi moment ook om in GroenewOuders eens terug te blikken. Wij deden dat met drie ouders die zelf op NSG Groenewoud gezeten hebben en wier zoons en dochters hun voorbeeld volgden. Is de NSG in de loop der jaren veranderd, of ervaren zij ook dingen die tijdloos, typisch NSG zijn?

Barbara Kamp zag drie kinderen met veel plezier naar de NSG gaan: Bas, Mees en Floor. Deze laatste behaalde vorige week haar vwo-diploma, zodat ook voor Barbara een tijdperk eindigt. ‘En dat doet me stiekem toch wel wat,’ bekent zij op de avond dat wij afgesproken hebben om de foto te maken. ‘Op het moment dat zij op 2 juli haar diploma ontvangt, zal er best wat door me heen gaan.’

Barbara herinnert zich het moment dat ze ruim veertig jaar geleden de NSG verliet. ‘Ik zat in de brugklas op de NSG en vond de overgang einde brugklas naar de middelbare school in Heerlen een schok. Ik miste de dynamische, warme, gezellige en progressieve sfeer en de aardige docenten van de NSG. In Heerlen was het ouderwets. Ik vond dat een grote overgang en achteruitgang waar ik nooit echt aan heb kunnen wennen. Ik hield nog veel contact met vriendinnen en vrienden van de NSG terwijl ik in Heerlen woonde, waardoor ik nog veel meekreeg van mijn fijne oude school en er ook nog wel eens kwam op een feest. Erg leuk!’

Zij citeert daarbij ook haar zoon Bas, die inmiddels alweer zes jaar van school is. ‘Hij is een echt gevoelsmens en toen hij hier op een open dag kwam, wist hij meteen dat hij hier naartoe wilde, omdat dit ‘meer dan alleen een school’ was, omdat het niet alleen om leren gaat. Ook alle drie mijn kinderen hebben hier blijvende vriendschappen gemaakt.’

‘Mijn zoon wist meteen: dit is méér dan een school‘

Dat NSG Groenewoud een veilige en sociale school is, beaamt Simone Meilink, die eind jaren tachtig en begin jaren negentig op onze school zat en hier zelfs haar man Pascal leerde kennen. ‘Dit heeft misschien ook wel te maken met dat er ook toen al een apart brugklasgedeelte was. De overgang naar de grote school was daarom wat gemakkelijker. Het scheelde ook dat ik uit Groesbeek kwam en er ook toen al veel kinderen uit ons dorp naar de NSG gingen.’

De gemoedelijke sfeer van de NSG wordt en werd hetzelfde ervaren door haar drie kinderen. ‘Teun is al van school af. Loek heeft net zijn vmbo-diploma gehaald en gaat nu naar de havo en Hieke doet volgend jaar eindexamen. Alle drie vinden ze vooral de docenten over het algemeen zo aardig. Dat amicale, het aanspreken met de voornaam.’ Samen weten Barbara en Simone dan ook een heel rijtje leerkrachten op te noemen waaraan zij warme herinneringen bewaren. Sommigen zijn nog steeds werkzaam op school, zoals Bert Fiddelers en Astrid Hoevers.

Deze laatste namen komen ook onmiddellijk bij Judith Maldonado boven. Zij zat eind van de jaren negentig op NSG en haar zoon Thijn gaat volgend jaar naar de derde klas van het vmbo. Als zij door de school loopt, herkent zij nog veel dingen van vroeger, ondanks dat het gebouw natuurlijk een metamorfose ondergaan heeft en er naast de school geen ‘keet’ meer ligt, die overigens heel gezellig gevonden werd.

‘Ik herinner me vooral de vele dingen die we samen met de klas gedaan hebben, vooral de creatieve dingen. Er was vanuit school en docenten heel veel aandacht voor de leerlingen en op een of andere manier voelde ik me altijd vertrouwd. Je bent hier helemaal oké zoals je bent. Dat proef ik hier nog steeds.’

‘Ik herinner me de vele creatieve dingen die we samen deden‘

‘Ja, de tekenlessen en ook drama waren van een hoog niveau,’ beaamt Barbara. ‘En dat zie je nu natuurlijk nog steeds. Dat kunst- en cultuurprofiel was en is nog steeds een van de sterke punten van de NSG. Simone staan ook de reizen en uitwisselingen naar Praag en Lyon nog helder voor de geest: ‘Heel erg gezellig en leerzaam, en ik heb hier echt vrienden gemaakt. Iets om nooit meer te vergeten.’

Dat NSG Groenewoud alweer 70 jaar bestaat, is dan ook moeilijk te geloven. ‘Het is dat ik beter weet, maar alles ziet er hier nog zo fris en jong uit. Misschien omdat de medewerkers ook zo jong zijn en dichtbij de leerling staan – tenminste, dat gevoel heb ik,’ aldus Barbara. ‘Ik ervaar de NSG als een moderne school die meegegaan is met haar tijd.’

Dat de drie de NSG in hun hart hebben gesloten, is duidelijk. ‘Jammer dat er geen reünie was,’ besluit Simone. ‘Als deze er ooit nog komt, dan ben ik er zeker bij!’

Wie weet: misschien bij het 75-jarig bestaan!